The best Side of نیلینگ
The best Side of نیلینگ
Blog Article
با سلام و عرض ادب و تشکر از سایت خوبتون آموزش خوبی دارید .
قبل از اجرای نیلینگ باید آزمایش‌های خاک برای تعیین نوع خاک، ظرفیت باربری و لایه‌های خاک زیرین توسط گمانه‌زنی انجام شود.
بطور کلی از روش های زیر به طور مجزا و یا به صورت تلفیقی می توان جهت پایدارسازی گودها استفاده نمود :
بر اساس معیارهای عمومی گفته شده در متن بالا، انواع خاک‌های مناسب برای نیلینگ به‌شرح زیر است:
استفاده از سازه نگهبان نیلینگ در ساختمان سازی نیز بسیار رایج بوده و معمولا در زمان‌هایی که سازه در خطر نشست و رانش زمین است اجرا می‌شود. استفاده از روش میخکوبی برای جلوگیری از آسیب‌های زلزله نیز کاربرد دارد.
برای وصله کردن میلگردهایی که بیشتر از ۱۲ متر طول دارند فقط باید از روش فورجینگ و کوپلر استفاده کرد.
این اقدامات به‌منظور افزایش اتصال محکم بین میلگرد و دیواره بتن و همچنین جلوگیری از مشکلات ممکن نظیر برش پانچ و سوراخ شدن بتن صورت می‌گیرد.
این خاصیت باعث می‌شود تا این مدل از پایدارسازی، از قدرت بیشتری در مقابل نیروهای رانشی و ریزشی زمین برخوردار باشد.
در مرحله بعد، با استفاده از محاسبات دقیق و جداول ساده شده، طراحی اولیه صورت می‌گیرد. سپس باید به پارامترهای مهمی شامل مقاومت اتصال میخ‌ها، قدرت پیوند بین دوغاب و خاک (چسبندگی) و طول و فاصله آن‌ها از یکدیگر، دقت شود.
در مرحله سوم و بعد از خاک‌برداری و حفاری چاهک‌ها نوبت به نیلینگ چیست جایگذاری میلگردها است. در این مرحله از میلگردهای مخصوص به عنوان نیل یا میخ با طول و ضخامت‌های مشخص استفاده می‌شود و در داخل گمانه‌ها قرار داده می‌شوند.
این گونه سنگ‌های هوازده ممکن است دارای صفحات ضعیف نامناسب مانند درزه‌ها، شکستگی‌ها، بریدگی‌ها، گسله‌ها، چین‌ها، تورق و سطوح کلیواژ باشند. این صفحات می‌توانند روی پایداری چاهک‌ها تأثیر گذاشته و عمل تزریق دوغاب را با مشکل مواجه سازند.
همچنین، در متد میخ کوبی، قسمت کمتری از خاک به حالت مسطح در می‌آید که باعث کاهش تخریب محیط و حفظ زمین می‌شود.
تزریق دوغاب درون گمانه‌ها باعث افزایش عملکرد و بهبود مشخصات مکانیکی خاک می‌شود
روش انکراژ در مقایسه با روش نیلینگ فضای کمتری را جهت حمل وسایل و عبور و مرور اشغال می‌کند